hy    |   fr

Մեռելաշունչ

adj.

breathing, mortal.

adj.

Որ ունի զշունչ մեռելական, այսինքն բաժանելի ի մարմնոյ մահուամբ. մահկանացու. մեռոտ.

Անցաւոր եւ մահկանացու թագաւորք՝ մեռելաշունչ մարդոց տիրեալ։ Տիրել ի վերայ մեռելաշունչ մարդկան. (Զքր. կթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մեռելաշունչ մեռելաշունչք
accusatif մեռելաշունչ մեռելաշունչս
génitif մեռելաշնչոյ մեռելաշնչոց
locatif մեռելաշունչ մեռելաշունչս
datif մեռելաշնչոյ մեռելաշնչոց
ablatif մեռելաշնչոյ մեռելաշնչոց
instrumental մեռելաշնչով մեռելաշնչովք