hy    |   fr

Մոնոզոնութիւն

ՄՈՆՈԶՈՆՈՒԹԻՒՆ կամ ՄՈՆԱԶՆՈՒԹԻՒՆ. cf. ՄԻԱՅՆԱԿԵՑՈՒԹԻՒՆ.

Որք առնուն զձեւ զգեստմւեւ զօրհնութիւն մոնոզոնութեան. ((արք կամ կանայք). Մխ. դտ.։)

Որ մոնոզոնութիւն խոստացեալ է կամօք, եւ ոչ ի հարկէ։ Որ մոնազնութիւն խոստացեալ է պահել։ Կամաւ ետուն զանձինս ի կարգ մոնոզոնութեան. (Կանոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մոնոզոնութիւն մոնոզոնութիւնք
accusatif մոնոզոնութիւն մոնոզոնութիւնս
génitif մոնոզոնութեան մոնոզոնութեանց
locatif մոնոզոնութեան մոնոզոնութիւնս
datif մոնոզոնութեան մոնոզոնութեանց
ablatif մոնոզոնութենէ մոնոզոնութեանց
instrumental մոնոզոնութեամբ մոնոզոնութեամբք