hy    |   fr

Յապաղիչ

adj.

delaying, prorogative, suspensive.

cf. ՅԱՊԱՂԵՑՈՒՑԻՉ.

Զի նա ինքն է փուշն յապաղիչ նորա. (Եփր. համաբ.։)

Ոչ ինչ գոյին ի ներքոյ յապաղիչք, որ լինէին նոցա խափանիչք. (Վեցօր. ՟Ե։)