Յերկարաձիգ

adj.

ՅԵՐԿԱՐԱՁԻԳ παρατεταμένος protensus μακρός longus. որ եւ ԵՐԿԱՐԱՁԻԳ. Ընդերկար ձգեալ. յերկարաձգեալ. երկար. ձիգ.

Յերկարաձիգ ժամանակաւ, կամ ամօք. (Նար. երգ.։ Մագ. ՟Ե։ Ոսկ. եբր.։)

Յերկարաձիգ աղօթք, կամ բանք. (Վրք. հց. ՟Ա։)