harbouring revenge, hatred, rancour.
Ոխակալն լինել, եւ ոխ. μῆνις.
Անհնարին լի բարկութեամբ՝ ոխակալութեամբ՝ սրտմտութեամբ.
Հպարտութիւն նորա եւ ոխակալութիւն. (Ես. ՟Ժ՟Գ. 9։ ՟Ժ՟Զ. 6։)
Անհամբոյր խուլ իժ՝ ոխակալութիւն. (Անյաղթ հց. իմ.։)
Զոխակալութիւն փակել։ Ոխակալութիւնն կուրացոյց զաչս իւր. (Ճ. ՟Ա.։ Տէր Իսրայէլ. փետր. ՟Թ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ոխակալութիւն | ոխակալութիւնք |
| accusatif | ոխակալութիւն | ոխակալութիւնս |
| génitif | ոխակալութեան | ոխակալութեանց |
| locatif | ոխակալութեան | ոխակալութիւնս |
| datif | ոխակալութեան | ոխակալութեանց |
| ablatif | ոխակալութենէ | ոխակալութեանց |
| instrumental | ոխակալութեամբ | ոխակալութեամբք |