ill-nature, wickedness, malignity, iniquity, malevolence;
immorality.
κακοήθεια, κακοφροσύνη, ἁγνωμοσύνη malignitas, improbitas, nequitia եւ այլն. Չարաբարոյ գոլն. չար բարք. չարակամութիւն. անզգամութիւն. եւ Տմարդութիւն. չարաբարոյութիւն, չար սիրտ.
Զի՞նչ է չարաբարութիւն։ Չարաբարութիւն է՝ որպէս կարծեմ, նոյն ինքն առաջին ծածկեալ չարիքն ի բարսն. (Բրս. հց.։)
Հեռիւ, նենգութեամբ, չարաբարութեամբ. (Հռ. ՟Ա. 23։)
Ըստ իւրեանց չարաբարութեան ... գրգռէին զմիտս մեր. (՟Գ. Մակ. ՟Է. 2։)
Այսու զառաւել չարաբարութիւն հրէիցն յայտնէ. (Ոսկ. գծ.։)
Զի ափիբերան լինիցի հրէիցն չարաբարութիւն. (Ոսկ. յհ. ստէպ։ եւ Նանայ.։)
Առաքինութեան հաղորդեալն՝ ըստ մարմնոյ եւ ըստ հոգւոյ, քան զայն՝ որ չարաբարութեան է հաղորդեալ՝ կենցաղն, հեշտագոյն գոլով. (Պղատ. օրին. ՟Բ։)
Վասն չարաբարութեամբ ընդդէմ դառնալոյն իսրայէլի. (Կիւրղ. ի յովէլ.։)
Յամենայն կողմանց բառնայ զպատճառ չարաբարութեան եւ անհնազանդութեան. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Զ։)
Դու ընդէ՞ր ոչ հատանիցես ընկենուցուս ի քէն ամենեւին զխստութիւն եւ զչարաբարութիւն. (Վեցօր. ՟Է։)
Դու ինձ թւեա՛ առ այսոքիկ զքոց չարաբարութեանց բառսդ (կամ բանսդ). (Առ որս. ՟Գ։)
ՉԱՐԱԲԱՐՈՒԹԻՒՆ. որպէս Չարարուեստութիւն. խորամանկութիւն. դաւ.
Նախ քան զգլորումն՝ չարաբարութիւնք. (Առակ. ՟Ժ՟Զ. 18։)
Հետեւեալ լինի անիրաւութեանն՝ զրպարտութիւն, ամբարհաւաճութիւն, կեղծաւորեալ մարդասիրութիւն, չարաբարութիւն, եւ խորագիտութիւն. (Արիստ. առաք.։)
ՉԱՐԱԲԱՐՈՒԹԵԱՄԲ իբր մ. ըստ ՟ա. նշ. κακοήθως malitiose.
Մի՛ որջասցի յանտառս չարագործութեամբ եւ չարաբարութեամբ. (Առ որս. ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | չարաբարութիւն | չարաբարութիւնք |
| accusatif | չարաբարութիւն | չարաբարութիւնս |
| génitif | չարաբարութեան | չարաբարութեանց |
| locatif | չարաբարութեան | չարաբարութիւնս |
| datif | չարաբարութեան | չարաբարութեանց |
| ablatif | չարաբարութենէ | չարաբարութեանց |
| instrumental | չարաբարութեամբ | չարաբարութեամբք |