Պատժածու

adj.

κολαστής pugnitor, castigator. Ածօղ զպատիժ ի վերայ յանցաւորի.

Սպանողք յորժամ ի պատիժս մտանեն, ոչ բարերարս զպատժածուսըն կոչեն, այլ՝ չարարարս. (Եզնիկ.։)