adj.

most honourable;
most precious.

τιμιώτερος, ἑντιμιώτερος , προστιμώτερος, ἑνδοξότατος, τιμιώτατος homoratior, -tissimus, pretiosior, -sissimus. Առաւել կամ յոյժ պատուական. ազնուական, եւ մեծագին. լաւագոյն, նախապատիւ.

(պատանին) էր պատուականագոյն քան զամենեսեան՝ որ ի տան հօր նորա էին։ Յաւել առաքել բտղակ իշխանս բազումս եւ պատուականագոյնս քան զնոսա։ Պատուականագոյն է նա քան զականս պատուականս. (Ծծն. ՟Լ՟Դ. 19 ։ Թուոց . ՟Ի՟Բ. 15։ Առակ. ՟Գ. 15. եւ ՟Լ՟Ա. 10։ Տե՛ս եւ Ղկ. ՟Ծ՟Դ. 8։)

Բազումք զպատուականագոյնսն եւ գյաւէտ սիրեցիալսն ինքեանց՝ նախկինս (առաջի) իւրեանց ասեն լինել. (Արիստ. նախկին.։)

Զայսպէս կեալն, եւ ոչ զգոլն միայն մարդկան՝ պատուականագոյն վարկանելով. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)

Հոգւոյ զմարմին պատուականագոյն ասէ գոլ բանս այս՝ ստելով. զի ոչինչ է երկրածին՝ երկնայնոյն պատուականագոյն. (անդ. ՟Է։)

Ի ծառայս իսկ՝ որ պատուականագոյնքն՝ առնթերակացք են տեառն. (Իսիւք.։)

պատուականագունացն վայելմամբք զվատթարագունիցն յիշատակ ի բաց մերժէ. (Նիւս. երգ.։)

Եւ ոչ ի կարի չար դատաւորացն եւ յախմարդունից հաստատի, թո՛ղ թէ ի պատուականագունաց. (Պիտ.։)