eager for honours, greedy of glory, ambitious, desirous of praise or distinction;
vain-glorious, vain;
generous, bounteous, obliging, officious.
φιλότιμος honoris cupidus, honorum studiosus, ambitiosus. եւ բայիւ φιλοτιμοῦμαι . Որ սիրէ զպատիւ կամ զպատուիլն յայլոց. փառասէր. ամբարհաւաճ.
Ձիոց ազգ այսպէս է պատուասէր, որպէս զի ... մարդկան եւ ձիոց մտրակացն ընթացի մրցանակ եգեալ լինի. (Փիլ. առ լիւս.։)
Անձնացոյցք, սնափառ, պատուասէրք. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Պատուասէրք եղեն ամենայն պատուասիրութեամբ (փառասիրութեան). (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Յաստի պատուասէր լինելոյ ի բաց տարաւ զնոսա. (Իգն.։)
Միոյն փառաց տենչացեալ եմք՝ երկնից արքայութեան. պատուասէր եմք առ վերին պատիւ. (Բրս. ՟խ. մկ.։)
ՊԱՏՈՒԱՍԷՐ. φιλότιμος virtuosus, modestus. Սիրօղն պահել զպատիւ անձին առաքինաբար. արի. պարկեշտ. նազելի.
Մանկունք քաջք, պատուասէրք, ճշմարտութեան նահատակք. (Ածաբ. մակաբ.։)
Իբրեւ զպատուասէր եւ զխոհեմ հարսն ի ներքին յանապատն փախեար յառագաստ. (Վրք. հց. ՟Ծ՟Ա։)
Զպատուասէրն լեզու սրբոյ ոսկեբերանին եւ զմեծ ի քահանայապետին բարեհամբաւեսցուք. (Պրոկղ. յոսկեբ.։)
Եւ այն էին պատուասէր անկողինք դոմնայի եւ ինդոսի. (Ճ. ՟Ա.։)
ՊԱՏՈՒԱՍԷՐ. φιλότιμος munerarius, liberalis, magnificus, honorificus, humanus. Որ սիրէ պատիւ առնել այլոց. մարդասէր. առատապարգեւ. պատուասիրօղ զայլս (անձն եւ գործ).
Ո՛վ պատուասիրի եւ մեծարգի անձինն ... զո՞ ընդունի ի խրախճանութիւն իւրոյ պտղոցն. (Նիւս. երգ.։)
Պատուասէր զարդու զնա զգեստաւորեալ։ Պատուասէր եւ սերտ հարազատութեամբ ընկալաւ զնա. (Յհ. կթ.։)
Ըստ պատուասէր պայմանի եւ սրընթաց ոտիւք արադեալ ի տես արքային. (Յհ. կթ.։)