proud, haughty, presumptuous, arrogant.
ԱՄԲԱՐՀԱՒԱՃ կամ ԱՄՊԱՐՀԱՒԱՃ. Բարձրամիտ, որ ամբարձեալ մտօք՝ հաւան եւ հաճ է ընդ ինքն. ամբարտաւան եւ փառասէր, փքացեալ. անձնահաճ. անձնացոյց. սէգ. սնափառ. եւ գեղապանծ, այս ինքն պանծացեալ ընդ գեղ իւր. ինքը իրեն հաւնօղ, հպարտ. քիւսթահ. միւթեքէպպիր. մազրուր. հաթտինի պիլմէյէն. ὤρα. venustas իբր iactans de venustate,. τετυφώμενος. inflatus, σοβαρός (լծ. սոպռ. եւ լտ. severus ), իբր fastosus, magnificus,. ὐπερφίαλος superbus, arrogans, insolens
Ընդէ՞ր զտէր մոռացան ամբարհաւաճք. (Յոբ. ՟Ի՟Դ. 1։)
Մատնիչք, յանդգունք, ամբարհաւաճք. (՟Բ. Տիմ. ՟Գ. 4։)
Ի կիկղոպայց յերկիրն յամպարհաւաճից, յանօրինաց, յանդատից հասաք. (Փիլ. նխ. ՟բ. ի Հոմերոսէ։)
Զի ամբարհաւաճք, միանգամայն եւ անարի։ Ոչ հասարակացն է ստացուած, այլ մանաւանդ ամբարհաւաճիցն. (Պիտ.։)
Մի՛ իբր ամբարհաւաճի ուժգինս մռնչեսցես. (Նար. ՟Կ՟Զ։)
Զանբարհաւաճ բարսն։ Իբր ամբարհաւաճական. (ի Փարպ. գրի)
Սիրամարգն երեւեցուցանէ զգեղեցկութիւնն փափագողացն՝ հանդերձ ամբարհաւաճ գնացիւք. (Առ որս. ՟Է։)
Յորոտալն միայն ունելով զկերպարանս վարդապետութեան, յամբարհաւաճ բանս խօսելն. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)