godmother.
ՍԱՆԱՀԱՅՐ ՍԱՆԱՄԱՅՐ. ռմկ. սանահար, սանամար. Հայր եւ մայր զաւակին, որ լեալ է սան այլոց՝ որք կոչին կնքահայր.
Բայց չարութեամբ լցեալ թագուհին՝ եւ դոքսիա սանամայր նորին. (Գանձ.) (այսինքն մայր թէոդոսի փոքու, զոր կնքեաց ոսկեբերան)։
Գեղակուր եղեալ ի սանամօրէն իւրմէ. (Մեծոբ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սանամայր | սանամարք |
| accusatif | սանամայր | սանամարս |
| génitif | սանամաւր | սանամարց |
| locatif | սանամաւր | սանամարս |
| datif | սանամաւր | սանամարց |
| ablatif | սանամաւրէ | սանամարց |
| instrumental | սանամարբ | սանամարբք |