godfather.
ՍԱՆԱՀԱՅՐ ՍԱՆԱՄԱՅՐ. ռմկ. սանահար, սանամար. Հայր եւ մայր զաւակին, որ լեալ է սան այլոց՝ որք կոչին կնքահայր.
Բայց չարութեամբ լցեալ թագուհին՝ եւ դոքսիա սանամայր նորին. (Գանձ.) (այսինքն մայր թէոդոսի փոքու, զոր կնքեաց ոսկեբերան)։
Գեղակուր եղեալ ի սանամօրէն իւրմէ. (Մեծոբ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սանահայր | սանահարք |
| accusatif | սանահայր | սանահարս |
| génitif | սանահաւր | սանահարց |
| locatif | սանահաւր | սանահարս |
| datif | սանահաւր | սանահարց |
| ablatif | սանահաւրէ | սանահարց |
| instrumental | սանահարբ | սանահարբք |