end, term, extremity;
summit, top.
πέρας, τέλος, ἕκλειψις, ἅκρον terminus, ora, finis, defectio, apex, extremitas. Սպառ. կատար. կատարած. ծայր. ծագ. եզր. վախճան. աւարտ.
Հասի յեզր սպառուածոյ (կամ ծի) անտառին կարմելայ։ Ի դրանցն բեթեղիասուբ մինչեւ ի սպառուած նորա. (՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Թ. 25։ Նեեմ. ՟Գ. 21։)
Ի վերջին տիեզերս ի բուն սպառուածի ամենայնի անմոլարն է գունդ։ Ոչ եթէ աստեղքն յարին ի միմեանս՝ որք առ սպառուածին են. (ի սպառուած ելոյ) (կամ սպառուածելոյ) ժամանակին. եւ այլն. (Փիլ. լին. եւ Փիլ. ել.։)
Յանդորրութեան սպառուածի փլածի մեծի լերինն։ Զեզերս սպառուածոյ անծանօթ երկրի. (Խոր. ՟Ա. 29. եւ Խոր. աշխարհ.։)
Ի սպառուածս տաւրոսականն լերինն. (Արծր. ՟Ա. 5։)
Ի սպառուածն բասենոյ։ Ի սպառուածն կարնոյ. (Լաստ. ՟Գ.)
Եղիցե՛ս բարձրագոյն դու, եւ բարձրագունից սպառուած. (Առ որս. ՟Ա։)
Ի սպառուածի յաւիտենիս եկեալ մարմնով. (Զքր. կթ.։)
Եկեալք ի սպառուած բանին. (Բրս. վաշխ.։)
Որում ոչ է կէտ կցորդի, եւ ոչ սպառուած վախճանի։ Սպառուած քառասներորդի իններորդի (սաղմոսին). (Նար. ՟Լ՟Ա. Նար. կ.։)
Տէրն զկենդանութիւնն ի սպառուածս համբերութեանն կապեաց. (այսինքն իսպառ համբերութեան) (Սարգ. յկ. ՟Բ։)
Մեք հոգեւորք զծայր մարմնոցն եւ զսպառուած մաքրեմք. (Լմբ. պտրգ.)
Յորժամ ի սպառուած տողին թերի մնայցէ բառն. (Երզն. քեր.։)