predicament, class;
category, kind.
Որպէս Ստորասութիւն, ստորասացութիւն. ճառ. ասացուած, վէպք, արձակ կամ ոտանաւոր բանիւ.
Որ ինչ ընդ այսոքիւք պատկանին ստորոգուիք զրուցատրութեանց. (Արծր. ՟Ա. 1։)
Ուսաւ ի նմանէ զհոմերոսի ստորոգութիւնս ի հռետորական շարս մեկնել. (Հ=Յ. յնվր. ՟Ա.։)
Եւ Յորջորջումն կամ կոչումն իրաւացի.
Յետ աստուծոյ (քահանայք) հովիւք եւ հեղինակ ժողովրդոց իրօք եւ անուամբք պարտին ստորոգութիւն ընդունել. (Սարկ. քհ.։)
ՍՏՈՐՈԳՈՒԹԻՒՆ. ըստ հոմաձայնութեան յն. որպէս Չարախօսութիւն.
Զի՞նչ է ստորոգութիւն, յորմէ իմս եղեւ դաւաճանութիւն. (Պղատ. սոկր.։)
ՍՏՈՐՈԳՈՒԹԻՒՆ. որպէս Բառ իմաստասիրական. κατηγορία categoria, praedicamentum, praedicatio. Տասնեակ սեռական բան ի զգալի էակս՝ ստորոգելի զնոցանէ որպէս գոյացական եւ պատահական ինչ. այն է գլխաւորն ի գործս արիստոտէլի.
Ամենայնքն ի սոցայցն ստորոգութիւնք կա՛մ զանհատիցն ստորոգին, կամ զտեսակացն, քանզի զառաջնմէ գոյացութենէն եւ ոչ մի ինչ է ստորոգութիւն։ Երեւեցուցեալ զայլսն ստորոգութիւնս։ Եւ ոչ յայլոց ստորոգութեանցն յարմարեալ պատկանի ընդ անիրաւութեանն. (Արիստ. ստորոգ.։)
Եւ եթէ ձկնորսացն եմ աշակերտ, սակայն ոչ եմք անտեղեակ աթենացւոցն ստորոգութեանց, եւ հելլենական հանճարոյ. (Մագ. ՟Ե։)
Թոյլ ետ քրիստոնէից ուսանել զարտաքին ստորոգութեան հանճարս. (Տէր Իսրայէլ. յնվր. ՟Ի՟Ե.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ստորոգութիւն | ստորոգութիւնք |
| accusatif | ստորոգութիւն | ստորոգութիւնս |
| génitif | ստորոգութեան | ստորոգութեանց |
| locatif | ստորոգութեան | ստորոգութիւնս |
| datif | ստորոգութեան | ստորոգութեանց |
| ablatif | ստորոգութենէ | ստորոգութեանց |
| instrumental | ստորոգութեամբ | ստորոգութեամբք |