cf. Տանջանք.
Տանջիլն, տանջելն. տանջանք.
Սուրբն ստեփանոս լռեցոյց զբողոք տանջման իւրոյ։ Յանցաւորացն հրամայէր տանջմունս գանից եւ տանջանաց զանազանելոց։ Որոց ոչ տանջմունք գանից երեն որպէս մանկանց։ Ընդ բազմահնար տանջման նոցին՝ տանջանք հոգւոյս բժշկեսցին. (Ագաթ.։ Սհկ. կթ. արմաւ.։ Շ. մտթ.։ Յիսուս որդի.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տանջումն | տանջմունք |
| accusatif | տանջումն | տանջմունս |
| génitif | տանջման | տանջմանց |
| locatif | տանջման | տանջմունս |
| datif | տանջման | տանջմանց |
| ablatif | տանջմանէ | տանջմանց |
| instrumental | տանջմամբ | տանջմամբք |