cf. Տանուտէր.
ՏԱՆՏԷՐ կամ ՏԱՆ ՏԷՐ. cf. ՏԱՆՈՒՏԷՐ.
Զի եւ տուն կամի զմի մի իւրանքանչիւր եւ զտանտէրն այսպէս արժանաւոր գործել. (Փիլ. ել. ՟Ի. 10։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տանտէր | տանտեարք | 
| accusatif | տանտէր | տանտեարս | 
| génitif | տանտեառն | տանտերանց | 
| locatif | տանտեառն | տանտեարս | 
| datif | տանտեառն | տանտերանց | 
| ablatif | տանտեառնէ | տանտերանց | 
| instrumental | տանտերամբ | տանտերամբք |