hy    |   fr

Տոհմաւորութիւն, ութեան

s.

nobility.

s.

Բարետոհմութիւն. ազնուականութիւն.

Մեծութիւն, փառս, տոհմաւորութիւն։ Թողեալ զպարծանս ազնուական տոհմաւորութեան քո ըստ մարմնոյ. (Փիլ. լին.։ Վրդն. լս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տոհմաւորութիւն տոհմաւորութիւնք
accusatif տոհմաւորութիւն տոհմաւորութիւնս
génitif տոհմաւորութեան տոհմաւորութեանց
locatif տոհմաւորութեան տոհմաւորութիւնս
datif տոհմաւորութեան տոհմաւորութեանց
ablatif տոհմաւորութենէ տոհմաւորութեանց
instrumental տոհմաւորութեամբ տոհմաւորութեամբք