pine-tree;
cf. Հաճարի;
beech-tree.
πίτυς pinus. Ազգ մայր փայտի՝ իբր սոճի եւ կուենի, ունօղ զմարխ եւ զխիժ, որպէս վայրի փսաղենի. չամ.
Մի փիճիք եւ ցրդիք եւ նոճիք տնկեսցուք անպտուղ. (Ոսկ. գծ.։)
Փիճի, չամի, նաշքն, սանավպար։ Փիճոյ խէժ. (ռաթինէճ, չամ սախըզի. Հին բռ.։)
Ձիթենին եւ փիճին եւտօսախն, եւ այնպիսիքն զչորայինն վայրս սիրեն. (Վստկ. ստէպ։)
Հանճարի եւ փիճի՝ ոչ են բազմոստք, եւ ոչ ընդդիմանալ հողմոց կարեն՝ ի խոր արմատս ոչ ունելով. (Մխ. առակ.։)