precipitated, fallen or thrown headlong;
struck with a stone, stoned;
— առնել, արկանել, to precipitate, to fling or hurl headlong;
to stone, to cast stones;
— լինել, to fling, cast or throw oneself headlong.
մ. Վիժեալ հոսեալ ի քարաժայռից կամ ընդ քարաժայռս. դահավէժ եւ հարեալ զքարի.
Զանձն իւր քարավէժ ի վախէ արկանիցէ։ Զանձն ի վախէ արկեալ՝ քարավէժ սպանանէր։ Թռչուն նետահար, փախստական քարավէժ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2. եւ 7։ Նար. ՟Ծ՟Զ։)
ՔԱՐԱՎԷԺ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. κρημνίζω, κατακρημνίζω, -ομαι prsaecipito, -or.
Ընկենուլ զանձն , եւ քարավէժ առնել ... ո՛չ զիւր անձնն ընկենուլ, եւ քարավէժ պիտոյ է, այլ զայլս յարուցանել եւ կեցուցանել։ Ի խոզսն չխնայեցին, այլ ի միում վայրկենի արարին զամենեսեան քարավէժս։ Առաջնորդէ առ ի չարաչար կորուստ, եւ քարավէժ առնէ։ Որպէս եւ յարտեւան լերինն ոչ կարացաք քարավէժ առնել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 13։ եւ ՟Բ. 3։ Իսիփ։ Զքր. կթ.։)
Քարկոծ եւ քարավէժ կամէին առնել. (Մեկն. ղկ.։)
Զի մի՛ քարավէժ լինիցիս։ Ի վախից մղեալ՝ քարավէժ լիցի։ Ո՛ր ստահակ իշխան ունիցի, այնպէս համարէ՛ թէ քարավէժ լինիցի հանապազ։ Տացէ ընկենուլ զանձն, եւ քարավէժ լինել. (Եւագր.։ Մանդ.։ ՃՃ.։ Ոսկ. ես. Շ. մտթ.։)
իսկ (Շար.)
Քարավէժ կոշկոճմամբ. իմա՛ քարավիժական՝ ի կոծել զանձն քարամբ, կամ ի ջանալ դիւի ձգել զսուրբն ընդ քարաժայռս։
ՔԱՐԱՎԷԺ. որպէս Քարկոծեալ. կամ քարամբք հարեալ. որ եւ ՔԱՐԱՎՐԷԺ ասի.
Յորս ձգէին զքարինս, նոքա անվնասք, եւ քարաձիգքն՝ քարավէժքլեալ։ Չնչին գողութիւնն զա. քար զարմիւքն քարավէժ արար. (Սիսիան.։ Լմբ. առակ.։)
Եւս եւ գ. որպէս Քարաձգութիւն. քարինք ձգեալք.
Նետս անոյժս եւ քարավէժս թանձրատարափս ի վերուստ զմարդկաւն ցնդէին. (Ագաթ.։)