charge or office of a governor of the people.
ἑθνάρχη, gentilis principatus Պետութիւն կամ իշխանութիւն ազգի, ցեղապետութիւն. նախարարութիւն.
Յազգապետութիւն եւ յազգածութիւն վիճակաւորեալ։ Յաղագս քահանայապետութեան եւ ազգապետութեան վիճէին։ Եթէ յազգապետութիւն ոք ձեռնարկէր ՝ ոչ հրամայեալ նմա ի թագաւորէ, իրաւամբք պատուհասէր. (Դիոն.։)
Սակս բարձրագահ ազգապետութեան արծրունեաց. (Արծր. ՟Ա. 9։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ազգապետութիւն | ազգապետութիւնք |
| accusatif | ազգապետութիւն | ազգապետութիւնս |
| génitif | ազգապետութեան | ազգապետութեանց |
| locatif | ազգապետութեան | ազգապետութիւնս |
| datif | ազգապետութեան | ազգապետութեանց |
| ablatif | ազգապետութենէ | ազգապետութեանց |
| instrumental | ազգապետութեամբ | ազգապետութեամբք |