alphabet.
կամ ԱՂՓԱՓԵՏՔ. Այբուբենք. այբ եւ բենք. յն. ալֆա վիտա կամ պիդա. եբր. եւ ար. ալէֆ պէթ կամ էլիֆպէ.
Առանց ալփափետաց ուսուցանէ։ Նշանագիրս աղփաբետաց հայերէն լեզուին։ Աղփափետացն զառաջինն եւ զանուանսն անգամ զգրոյն չհամարձակի երկրորդել։ Ըստ գծագրացն գումարութեան, որ յալփափետաց անտի վերաթուի։ Մեսրովպ եգիտ նշանագիր դպրութեան հայերէն լեզուին՝ վարելոյ ալփափետացն հանգամանս։ Զի՞նչ ինչ թեթեւ քան զալփափետսն ուսանել կայցէ.(յն զտառս στοιχεῖα) (Մամբր.։ Կորիւն.։ Մանդ. ՟Բ։ Նար. ՟Ղ՟Գ։ Եզնիկ երէց.։ Ոսկ. մ. ՟Բ. 24։)
Որպէս եւ գիրն ալփափետաց յուսումն դպրութեանն։ Լուծանիլ ի տղայական ալփափետացն, եւ կապել ընդ Հոգւոյն Սրբոյ. (Տօնակ.։)