to cry, to make a loud noise, to halloo, to shout;
to scold;
to make an exclamation.
Աղաղակ բառնալ. գոչել. կարդալ. ἁλαλάζω, κράζω, βοάω, φωνέω clamo, vociferor, vocem edo, jubilo, invoco եւ այլն. կանչել՝ կանչւըռտել. չազըրմագ պազըրմագ, ֆէրեատ էթմէք.
Աղաղակեաց ժողովուրդն, եւ հարին քահանայքն զփողսն։ Այլազգիքն աղաղակեցին, եւ ընթացան ընդդէմ նորա։ Աղաղակեցի առ Աստուած բարձրեալ։ Աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր։ Սաղմոսիւք աղաղակեսցուք առ նա։ Աղաղակեցէ՛ք առ Տէր ամենայն երկիր։ Առ փայտն աղաղակէ։ Աղաղակեսցեն ի վերայ քո։ Աղաղակեսցէ ամենայն ժողովուրդն, եւ յաղաղակելն նոցա կործանեսցին ինքնին պարիսպք։ Աղաղակեաց ամենայն Իսրայէլ մեծաձայն։ Ի ձայն բարձր աղաղակել։ Աղաղակեաց յականջս իմ մեծաձայն։ Աղաղակեաց Մովսէս առ Տէր։ Աղաղակեցի ի ձայն բարձր։ Մեծաբարբառ աղաղակեցի։ Որ աղաղակեն առ նա ի տուէ եւ ի գիշերի։ Գոչեա՛ եւ աղաղակեա՛։ Ամբոխն աղաղակէր, թէ Աստուծոյ բարբառ է։ Վասն որո՞յ յանցման այնպէս աղաղակէին զնմանէ։ Աղաղակեաց ի ձայն մեծ առ հրեշտակն. եւ այլն։
Բերանն ծիծաղի, լեզուն աղաղակէ։ Աղաղակել հրամայեաց ցնծացելոցս. (Լմբ. պտրգ.։)
Ոչ ձեռքն գնան, ո՛չ ոտքն աղաղակեն. (Ագաթ.։)
Աղաղակեցին բերկրալիր բարբառով։ Անձայն աղաղակեն։ Սոյն գիր իմովս ձայնիւ իբրեւ զիս ընդ իմ աղաղակեսցէ. (Նար.։)
հյց. խնդրով.
Այլք այլ իմն աղաղակէին (զնմանէ) յամբոխին. (Գծ. ՟Ժ՟Թ. 32։)
Որում աղաղակեն ողորմագին ձայնիւ զվերջին գերեզմանական ձայնն. (Արշ.։)
Աղաղակեմ առ քեզ փրկիչ՝ քանանացւոյն զձայն. (Շար.։)
Որք մեծաբարբառ միշտ աղաղակեն զյաղթանակ բարեաց քումդ հանդիսի. (Նար. ՟Ծ՟Բ։)