cloud;
— փոշւոյ՝ ծխբյ, a cloud of dust, smoke.
ԱՄՊ գրի եւ ԱՄԲ. (լծ. ամբար, եւ ումպ) νεφέλη, νέφος nubes. պուլութ, էպր, սէհապ. Գոլոշի ջրոյ եւ երկրի՝ ջերմութեամբ արեւու վերացեալ՝ դիզացեալ թանձրացեալ յօդս. կամ մէգ ի բարձու, անձրեւաբեր, հողմակոծեալ, եւ հողմաբեր, եւ հովանի ի վերայ երկրի.
Ամպ է թանձրութիւն գոլորշատեսակ թաղկեալ՝ ծննդական ջրոյ. (Արիստ. աշխ.։)
Ամպք ցօղեցին զջուր։ Ծրարէ զջուր յամպս իւր։ Ամպք անջրդիք հողմակոծեալք։ Հողմ հիւսիսոյ զամպս յարուցանէ (այս ինքն ի վեր յարուցանէ, ըստ յն)։ Սիւն ամպոյ (իբր ամպեղէն)։ Ամպ միգախառն, կամ թեթեւ, մեծ, լուսաւոր։ Իբրեւ զամպ ջնջեալ յերկնից։ Անցցեն կեանք մեր իբրեւ զհետս ամպոց։ Ընդ ամպս երկնից. եւ այլն։
Ամպ խտացեալ կամ լրթագոյն, ահագնատեսիլ, կարկտաբեր, անձրեւաձիր, հրածին, լուսարփի. (Պիտ.։ Նար. եւ այլն։)
Գամ ես յամպոյ։ Ամպովքն զհրամանսն կատարէ. (Ագաթ.։)
Յանկարծակի խտացան ամպովք երկինք. (Լաստ.։)
Ամպ անջուր հալածի ի հողմոց. (Նեղոս.։)
Որպէս բառ ռմկ. (լծ. ընդ հյ. ումպ, ըմպել. եւ թ. էմմէք, որ է ծծել. ) Բոյսն եւ ճճին սպնդոյ, կամ սպունգ. սպունկ. սիւնկէր.
Սպունկն աման որ ի ծովն լինի. զոր մարդիկ ամպ անուանեն. (Զքր. կթ.։)