hy    |   fr

Անանձնաւոր

adj.

cf. Անանձն.

adj.

Չունօղ զանձն, այս ինքն զդէմ առանձին. (ա՛յլ է եւ ԱՆԱՆՁՆ).

Ես եւ Հայր իմ մի եմք. մի վասն անքակութեանն ասէ, եւ զեմքն՝ զի մի՛ ոք անանձնաւոր զերեսն համարեսցի. (Սեբեր. ՟Դ. (գրեալ էր վրիպակաւ՝ անձնաւոր։))

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անանձնաւոր անանձնաւորք
accusatif անանձնաւոր անանձնաւորս
génitif անանձնաւորի անանձնաւորաց
locatif անանձնաւորի անանձնաւորս
datif անանձնաւորի անանձնաւորաց
ablatif անանձնաւորէ անանձնաւորաց
instrumental անանձնաւորաւ անանձնաւորաւք