adj.

ἅγονος, infaecundus. Անբաժ ի բեղնոյ եւ ի բեղնաւորութենէ. անբեր. անպտուղ. ամուլ. անծին. պէրէքէթսիզ, զայրի միւմպիթ, գըսըր.

Զեղջերաց սեղանոյն բուռն հարկանել, որ է անդամ մարմնի անբեղուն ըստ բուսոյ. (Փարպ.։)

Պատահարք կարկտի անբեղուն ի պտղոց արար զայգի եւ զանդաստանս. (Լծ. ածաբ.։)

Ի խոր անապատ յապահովացեալ եւ անբեղուն ոչ միայն ի պտղոց, այլեւ յըմպելի ջրոց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)