vexatious, grievous;
melancholy.
պրս. էնտիւհ. Հոգ. վարանք. մտմտուք. թասա. յորմէ ԱՆԴՈՀԱԿԱՆ, ԱՆԴՈՀԻՄ։
Յայսմ քաղաքի՝ մեծ եւ հոյակապ, եւ անդոհ, եւ թագաւորական, (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 10.) թէպէտեւ մարթ էր իմանալ՝ բազմահոգ, այլ ստոյգ երեւի ընթեռնուլ ԱՆԴ՝ ՈՒՐ. զի եւ յն. է՝ էնթա. այս ինքն աստ, անդ, ուր։
Նռան շարաբ, որ օգտէ անդոհի՝ որ ի մարդոյ սիրտ ընկնի։ Փորանցի եւ վերաբերութեան եւ անդոհի օգտէ. (Բժշկարան.։)