hy    |   fr

Անթոյն

adj.

without poison.

adj.

որ եւ ԱՆԹԻՒՆ. Որ չունի զթոյն. ազըսըզ, զէհիրսիզ.

Ի ձեռն անթոյն օձին բժշկեցաք։ Ի դրախտին թիւնաւորն զանթոյնն եհար։ Օձի նմանեցոյց զինքն, ո՛չ խածանողին եւ հարկանողին, այլ՝ անթիւնին եւ բժշկողին. (Եղիշ. խաչել.։)