cf. Անհաշտ.
ԱՆՀԱՇՏԱԿԱՆ ԱՆՀԱՇՏԵՑԵԱԼ ԱՆՀԱՇՏԵԼԻ, cf. ԱՆՀԱՇՏ.
Անհաշտական բաժանեալ. (Նար. ՟Ծ՟Զ։)
Զանհաշտականն յինքեանս արծարծելով զքէն. (Փիլ. իմաստն.։)
Անհաշտեցելոց ծնաւ համոզիչ. յն. անհաշտ ատեցելոց ծառայից. (Ոսկ. յաւետիս.։)
Հարազատաց դաւաճանութիւն անհաշտելի. (Նար. ՟Ի՟Զ։)
Ի հակառակս անհաշտելիս. (Ճշ.։)