Անհովիւ

adj.

ἁποίμαντος. carens pastore, et pascuis. Որոյ ոչ իցէ հովիւ. անառաջնորդ, անտերունչ. անճարակ. չօպանսըզ.

Հօտ անհովիւ. (Մագ. ՟Ի՟Դ։)

Աշխարհ ամենայն անհովիւ. (Լմբ. պտրգ.։)

Անհովիւս եւ անխնամակալուս. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Զ։)