Անշօշափելի

adj.

ἁναφής, ἁχείροτος. intactilis, qui tangi nequit. Զոր չէ մարթ շօշափել կամ զննել ձեռօք. անձեռնարկելի. անհպելի. անմատչելի.

Անշօշափելին եւ անչարչարելին. (Ածազգ. ՟Բ։)

Անշօշափելին շօշափի։ Անձեւն, եւ անշօշափելին (Ածաբ. ծն. եւ Ածաբ. առ որս. ՟Է։)

Տեսանելի եղեւ անմարմինն, եւ շօշափելի՝ անշօշափելին. (Պրպմ. ՟Լ՟Է։)

Անշօշափելի բնութիւնն ձեռօք մարդկան շօշափեցաւ. (Խոսր.։)

Անշօշափելին էից. (Շար.։)

Ձեռք ոմանք զանշօշափելիսն շօշափեցին. այսինքն զանմատոյց, կամ զսրբազան իրս. (Առ որս. ՟Ժ՟Գ։)

Որ ամենայն մեղաց անշօշափելի եւ անըմբռնելիդ ես. (Ճշ.։) այսինքն անմերձ, անշփելի.