indestructible, indissoluble;
insoluble;
inherent;
indissolubly.
ἁδιάλυτος, ἁδιάστατος, ἅτμητος. indissolubilis, individuus, inseparabilis. Որ ոչ քակի. անլուծանելի. անբաժանելի. անհատ, եւ անընդհատ. սէօքիւլմէզ, այրըլմազ, քէսիլմէզ.
Օձիքն շուրջանակի անքակ. (Ել. ՟Լ՟Թ. 21։)
Յանքակ միաւորութիւն յարմարեալ զիշխանականն ընդ խնամականին. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Զանբաժին բնութիւնն, եւ զանքակ թագաւորութիւնն. (Սեբեր. ՟Է։)
Անքակ էին ի նմանէ. (Ոսկ. մտթ.։)
Անքակ ինքնութեանն. (Ագաթ.։)
Անքակ աղօթիւք. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)
Ի ծածուկ ունէր զանքակ սէրն քրիստոսի. (Եղիշ. ՟Բ։)
Ի փառաց անքակ. (Նար. խչ.։)
Անքակ միաբանութիւն. (Փարպ.։)
ἁκατάβλητος. non dejctus, non destructus. Անքակտելի. անկործան.
Մինչդեռ շէն են եկեղեցիք, եւ անքակ տաճարք վկայից. (Եղիշ. ՟Է։)
Անքակ տաղաւարք. (Նար. առաք.։)
cf. ԱՆՔԱԿԱԲԱՐ. ἁδιαλύτως. indissolubiliter. Առանց քակելոյ եւ զատանելոյ. անլուծանելի օրինակաւ. անբաժանաբար. եւ Անյողդողդ. հաստատուն.
Անքակ մնալ ի սէրն՝ որ առ աստուած է։ Անքակ կացցուք ի ճշմարտութեան աւանդսն։ Միշտ անքակ մնասցեն ի վերին իմաստութենէն. (Յճխ.։)
Անքակ ի նմանէ, եւ միաբան. (Փարպ.։)
Ի նորայն սիրոյ անքակ մնալ. (Խոսր.։)
Խառնեաց ընդ աստուածական բնութեանն իւր անքակ. (Նար. կուս.։)