adj.

that ruins, destroys the world.

adj.

Աշխարհակործան. աշխարք աւրօղ, քանդօղ.

Իշխանք աշխարհաւերք. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Տիրակորոյսք եւ աշխարհաւերք. (Արծր. ՟Գ. 2։)

Ազգ աշխարհաւերք ժանդագործք քրմացն. (Բուզ. ՟Գ. 3։)

Խորհուրդս ապականագործս, աշխարհաւերս։ Վա՛յ աշխարհաւեր խորհրդոյն. (Արծր. ՟Գ. 7։ Լաստ. ՟Ժ՟Ը։)

Աշխարհաւեր կործանումն. (Յհ. կթ.։)

Այս ամենայն յաշխարհաւեր տարւոջս գործեցաւ. (Լաստ. ՟Ի։)

Ի ոյն ամին ասպատակեաց սեւադայ աշխարհաւերն։ Ձերբակալ արաեալ զապստամբն բաբան զմարդախողխող՝ աշխարհաւեր՝ արիւնբու գազանն. (Կաղանկտ.։)