vain, useless, neglected, slighted, forgotten;
— առնել, to neglect, to forget, to slight, to violate, to infringe, cf. Արհամարհեմ, cf. Խոտեմ;
— լինել, cf. Անպիտանամ.
(լծ. հյ. ուխտ. ռմկ. ախտ, ահտ. իբր օտար յուխտէ, ուխտազանց. կամ իբր ապերախտ. կայ եւ յն. ἁπάχτης. աբախթիս յետս կասեալ) Ուստի երբեմն Ապախտ՝ է Մերժելի որպէս արտաքոյ ուխտի. ոչինչ. անպիտան.
Մի՛ լինիցի ընդունելի (զոհն այն) ... քանզի ապախտ եւ պղծութիւն է. յն. լոկ, պղծութիւն է. (Ղեւտ. ՟Է. 18։)
Եւ երբեմն, Ապաշնորհ. ապերախտ. ἁχάριστος. ingratus.
Յաճախութեան բարեգործութեանցն (աստուծոյ), յորս ապախաք կացաք եւ մնացաք. (Ածաբ. կարկտ.։)
Երբեմն եւս՝ որպէս Խարդախ. կեղծ. κίβδηλος. adulterinus, non sincerus.
Զպատիւսն իսկ գիտել պարտ է, թէ ո՞յք ապախտք։ Ապախտ եւ հասարակաց դահեկան. (Պղատ. օրին. ՟Ե։)
ԱՊԱԽՏ ԱՌՆԵԼ. φαυλίζω, ἁκωρόω, κενόω. contemno, praevaricor, non pareo, evacuo, irritum facio եւ այլն. Զանց առնել. անցանել զհրամանաւ. յոչինչ գրել. արհամարհել. խոտել. խափանել. ի դերեւ հանել. կեչմէք, պասմագ, խօր դութմագ, սայմամագ, պօշա չըգարմագ.
Ստահակեալ ապախտ արարին զբանսն, կամ զբանիւք. կամ զիս, զխորհուրդս իմ։ Եթէ ուխտիցէ ուխտ տեառն, մի՛ ապախտ արասցէ զբան իւր։ Ոչինչ ապախտ արար՝ զոր միանգամ պատուիրեաց նմա ներքինին. եւ այլն. (Յուդթ.։ Թուոց.։ Առակ.։ Եսթ. եւ այլն։)
Ապախտ արարեր զվաստակն քո. (Ագաթ.։)
Ապախտ ինքեանց արարին զերախտիսն աստուծոյ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2։ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Բ։)
Մեղայ բանիդ ապախտ առնելոյ. (Նար. ՟Ի՟Է։)
Ելոյծ զնոցա օրէնսն, ապախտ արար զթլփատութիւնն. (Ոսկիփոր.։)
Որպէս թէ ապախտ ինչ առնիցեմք ի գրոց եւ ի ճշմարտութենէ. (Առ որս. ՟Գ։)
ԱՊԱԽՏ ԼԻՆԵԼ. Անտես կամ անգործ լինել. ի դերեւ ելանել. անպիտանալ. չքանալ. յոչինչ գրիլ.
Եթէ այն չիցէ, բազում կարգք եկեղեցւոյ ապախտ լինին. (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Ե։)
Եթէ այս ապախտ լիցի, յումմէ՞ զերկրորդն ընկալայց. (Առ որս. ՟Ը։)
Թէ ուսուցիչ չէ, ամենայն ինչ ապախտ լինի. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)
իբր Ապօրինաւոր, կամ անմերձենալի.
Գողանալովն՝ մեծ ինչ կամ փոքր առնելով՝ կամ ի տաճարաց, կամ յայլոց ապախտ տեղաց. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)