Ապաւանդակ, աց

s.

σχοινίον, κάλως. funis, rudens. Չուան. առասան. պարան. լար, մանաւանդ վրանաց. իփ, րէսէն, գըննապ, հալաթ.

Զվարագոյր դրան խորանին, եւ զապաւանդակս նորա։ Սիւնք սրահին, ցիցք, եւ ապաւանդակք նոցա. (Ել. ՟Լ՟Թ. 40։ թուոց. ՟Գ. 37։ ՟Դ. 32։)

Մի՛ շարժեսցին ցիցք խորանի նորա, եւ մի՛ խզեսցին ապաւանդակք նորա։ Երկայնեա՛ զապաւանդակս քո, հաստատեա՛ զցիցս քո։ (Ես. ՟Լ՟Դ. 20։ ՟Ժ՟Դ. 2։)

Ապաւանդակքն ՝ լարքն եւ չուանքն էին խորանի. (Գէ. ես.։)

Խորանաւ եւ սրահիւք ցուցանէ, ցցովք եւ ապաւանդակիւն. իսկ ապաւանդակք զլարս (զշարս) խորանին ասէ. (Սկեւռ. ես.։)

Ապաւանդակին պարան կտրեցաւ. (Նար. ՟Ի՟Ե։)

Ապաւանդակ՝ հաստ ճոպանն է, զոր մալուխ ասեն։ (Լծ.)