in vain.
ԱՌ ԱՒԻՐ. ԱՌԱՒԻՐ (յորմէ Արհաւիր, իբր ահ վայրապար. լծ. թ. պ. ավար. ավարէ) Նոյն ընդ ձայնիցս Ընդվայր. վայրապար.
Ո՛չ առ աւիր եւ վայրապար հերակլիտոս ա՛զգ զնա կոչէ։ Ոչ առաւիր եւ վայրապար՝ ասեմ զբանն այսպէս պարունակեալ յինքեան ի քառասուն աւուրս եւ ի քառասուն գիշես. (Փիլ. լին. ՟Բ. 5. եւ 14։)
Եւ այս ո՛չ եթէ առաւիր եւ ի զուր անց ընդ նոսա. (Լաստ. ՟Ա։)
Ուստի եւ ի (Հին բռ.)
Առաւիր. ընդ զուր, եւ ընդվայր։ Թէ առաւիր. ի զուր, կամ ընդվայր։