adj.

Որ ինչ լինի ասութեամբ իւիք, կամ ձայնիւ բարբառոյ. ձայնաւոր. արտաբերական. Բերնով կամ լեզուով ըսուած. որպէս եւ Խօսողական ըստ անմարմնոցն կերպի. հրեշտակի լեզուով խօսուած.

Բան է հրեշտակի լեզուով խօսուած.

Բան է հրեշտակացն, բան է եւ մերս ազգի ազգի. այլ ոչ ճշմարիտ բանք. վասն զի ասացականք են, եւ ո՛չ անձնաւորք. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)