hy    |   fr

Արտասուագոչ

adj.

that cries while weeping.

adj.

Ուրիցէ գոչումն հանդերձ արտասուօք.

Արտասուագոչ պաղատանք, կամ բարբառ, կամ երգ. (Վրք. հց. ժ՟Դ։ Ճ. ՟Ա.։ Հ. կիլիկ.։)

adv.

Արտասուօք գոչելով. ի ձայն արտասուագին.

Իսկ նոքա արտասուագոչ ողորմ ողորմ զձեռս համբարձեալ յերկինս. (Ագաթ.։)