Աւազակապետ, աց

s.

ἁρχιληστής, ληστάρχης, -ος princeps latronum, seu praedonum Պետ եւ գլուխ աւազակաց.

Իբրեւ ապստամբ եւ աւազակապետ խաչեսցիս։ Ոչ իբրեւ աշխարհակալի, այլ իբրեւ աւազակապետի. (Պրմ. աղեքս։)

Առաջնորդ ագահ՝ որ է կռապարիշտ, աւազակապետ է. (Նեղոս.։)

Որդի թագաւորի յորժամ երթայ առ աւազակապետ մի, եւ տայ զինքն ի ծառայութիւն նմա, ապաքէն տէր եւ իշխան է աւազակապետն կենաց եւ մահու նորա. (Մանդ. ՟Ի՟Զ։)

Աւազակապետն (սատանայ). (Սարգ. յուդ. ՟Ա։)

Աւազակապետաց եւ վնասողաց. (Տօնակ.։)

Աւազակապետ ժանդատեսիլ. (Արշ. ՟Ի՟Բ։)

Աւազակապետն եւ գումարտակք իւր. (Նար. ՟Զ։)

Հանդերձ աւազակապետիւն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)