εὑαγγέλιον annunciatio, laetum nuncium Աւետաւորելն, իլն. աւետիք. աւետարանութիւն.
տեսեալ զանկարծելի աւետաւորութիւնն շնորհեալ յԱստուծոյ. (Փարպ.։)
Փայլեցուցանել զաւետաւորութեան բանս առ սուրբ կաթողիկէ եկեղեցի. (Նանայ.։)
Լուաք եւ ծանեաք յերկնաւորաց աւետաւորութեանց՝ աւետարանչացն նախագրութեամբ. (Սկեւռ. յար.։)
Ի նոյն աւետաւորութեանցն. (Նար. երգ.։)
Ի Հեթանոսս առաքել նմա, որ նշանակէր զնորոյս նախնթացութիւն եւ զաւետաւորութիւն. (Մագ. ՟Ծ՟Թ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | աւետաւորութիւն | աւետաւորութիւնք |
accusatif | աւետաւորութիւն | աւետաւորութիւնս |
génitif | աւետաւորութեան | աւետաւորութեանց |
locatif | աւետաւորութեան | աւետաւորութիւնս |
datif | աւետաւորութեան | աւետաւորութեանց |
ablatif | աւետաւորութենէ | աւետաւորութեանց |
instrumental | աւետաւորութեամբ | աւետաւորութեամբք |