hy    |   fr

Աւերումն, ման

s.

cf. Աւերած.

ԱՒԵՐՈՒԱԾ ԱՒԵՐՈՒՄՆ. Աւերելն, իլն. աւեր. աւերած.

Յայնչափ աւերուած հասցէ, զի փուշ փոխանակ որթոյն բերիցէ. (Ոսկ. ես.։)

Աւերումն աւանաց. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Վասն աւերմանն սկիտոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աւերումն աւերմունք
accusatif աւերումն աւերմունս
génitif աւերման աւերմանց
locatif աւերման աւերմունս
datif աւերման աւերմանց
ablatif աւերմանէ աւերմանց
instrumental աւերմամբ աւերմամբք