cf. Ապշիմ.
cf. ԱՊՇԻՄ.
Ի բարձրութենէ խոնարհեցայ, եւ ափշեցայ։ Լցան տունք ափշելոց յերկրի անիրաւութեամբ. (Սղ. ՟Ձ՟Է. 16։ ՟Հ՟Գ. 20։)
Յիմարեալ աշեալ. (Ագաթ.։)
Հիացմամբ ափշեալ. (Ագաթ.։)
Հիացմամբ ափշեալ ի փայլակնացայտ երեւմանէ առնն. (Փարպ.։)
Ափշիմ, թէ ո՛րպէս չյափշտակիմ. (Նար. ՟Լ՟Գ։)
Առօրեայ բարութեամբ ափշեալ՝ մատնէր զվարդապետն. (Համամ առակ.։)
Ափշեալ զայն սովոր եմք կոչել, որ զկենդանութիւն ունի, եւ զգայարանքն խափանեալ ի ներգործելոյ. կամ որոյ յիմարեալ է միտքն. (Լմբ. սղ. ՟Հ՟Գ. ՟Ձ՟Է։)
շուցեալ.
Յարեան ամենեքեան ափշուցեալ.
յարեան ամենեքեան ափշուցեալ եւ հայէին. (Ոսկիփոր. (նոր ձ. ի նա պշուցեալ հայէին։))