Բախտ, ից

s.

գրի յոմանց եւ ԲԱՂԴ. պ. պախդ, պէխդ. τύχη fortuna, casus, felicitas Դիպուած բարի կամ չար. մանաւանդ բարին՝ որ եւ Յաջողութիւն ասի, իմա՛ առ յԱստուծոյ.

Եւ ասէ լիա, առ իս բախտ իմ. (Ծն. ՟Լ. 10։)

Սահմանեն զբախտ, դիպումն եւ ընթացակցութիւն յերկուց պատճառաց՝ ի յօժարութենէ զսկիզբն ունողաց՝ այլ ինչ քան զոր բնաւորեցաւն կատարողաց. որպէս գերեզման փորելով՝ գանձ գտանել. (Նիւս. բն.։)

Բախտ՝ անձնաւոր ինչ չէ՛, այլ դէպք աջողութեան. (Եզնիկ.։)

ԲԱԽՏ. որպէս Բարեբախտութիւն. եւ Ճոխութիւն, իշխանութիւն.

Բայց ըստ բախտի եղեալ Արտաշէսի՝ մեռանի ի նմին ժամանակի դոմետիանոս. (Խոր. ՟Բ. 51։)

Ի վեր ելեալ բախտիւ՝ զանձանց երեւեցուցանէին բարգաւաճանս. (Պիտ.։)

Որ զօտարսն ի ծառայութիւն վաճառեալ՝ պետականին հասուցանէ բախտի. (Մագ. ՟Ձ՟Ա։)

ԲԱԽՏ՝ ըստ հեթանոսաց. τύχη, δαίμων fortuna, genius (յորմէ թ. ճին ). Իբրու ոգի իմն դիւական. վիճակ եւ ճակատագիր բարեբախտութեան.

Կազմէիք դիւաց սեղան, եւ խառնէիք խառնելիս բախտից. (Ես. ՟Կ՟Ե. 11։)

Հատեալ զցանկ հզօրին՝ բախտից հմայից զսեղանն մեծախորհուրդ արեանն սրսկման երեւեցուցեալ (մանասէ). (Նար. ՟Ծ՟Ա։)

Ծաղր առնեն զանուն բախտի (քրիստոնեայք). (Եղիշ. ՟Բ։)

Ո՛չ ի բաշխս բախտից, եւ ոչ ճակատագրաց. (Եզնիկ.։)

Ոչ բախտից, ոչ տարերաց, ոչ դիպուածոց, եւ ոչ պատահմանց համարիցիմք զբարիսն՝ զոր ունիցիմք ի ձեռս, այլ՝ նախախնամութեանն Աստուծոյ եւ ողորմութեան. (Խոսր.։)

Աստուծով բախտ եւ ժամանակ զմարդիկ նաւավարեն. (Ոսկիփոր.։)

Յայպանումն առասպելեալ բախտին ասի յԱղուէսագիրս.

Մանկունքն եդեալ էին որոգայթս վասն ձագուց. եւ արտուտն էառ զհատ ցորենոյն, եւ բախտն անկաւ ի պարանոցն՝ եւ անշնչացաւ. եւ եկեալ զօրքն հանին զբախտն։