consubstantiality;
cohabitation.
συμφυΐα ejusdem naturae esse եւ conjunctio, cognatio եւ այլն. Բնութենակցութիւն, որպէս համագոյութիւն. միասնականութիւն. ի բնէ միութիւն.
Լոյս ասեմ, որ ի հօր եւ յորդւոջ եւ ի սուրբ հոգւոջն տեսանի, որոց ճոխութիւն է բնակցութիւն։ Երից անբաւիցն անբաւ բնակցութիւն. (Ածաբ. մկրտ.։)
Բնակցութիւն, (այսինքն) բնաւորեալն միութիւն. (Լծ. ածաբ.։)
Եւ որպէս Ազգակցութիւն ըստ բնութեան. համաձայնութիւն բնութեան. ընտանութիւն. ընդակցութիւն.
Զի՞նչ է հաղորդութիւն սոցա առ իրեարս, եւ բնակցութիւնն, եւ միաբանութիւն։ Պատուեա՛ զբնակցութիւնն, պատկառեա՛ ի սկզբնատպէն. (Առ որս. ՟Է. ՟Ժ՟Ա։)
Գնտակ է այգւոյն առ մշտնջենաւոր կեանսն յարմարութիւն եւ բնակցութիւն. (Նիւս. երգ.։)
Ի բաց քերեսցի առ ի բարին բնակցութենէ. (Նիւս. կազմ.։)
Յաղագս բնակցութեանն առ նա ելանէ. Տօնակ.։
ԲՆԱԿՑՈՒԹԻՒՆ. συνοίκησις, συσκηνία contubernium Բնակակցութիւն. ի միասին բնակելն, որ լինի իւիք ընտանութեամբ.
Ետ նմա օգնական զկինն, եւ արար զնա բնակել ըստ նմա. քանզի գիտէր թէ բազում լինէր նոցա օգուտ ի բնակցութենէս յայսմանէ։ Բազում շահս տեսանեմք, որ եղեւ ի բնակցութենէ առ միմեանս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 18։)
Զբասիլն ի բնազկցութենէ վանիցն արտաքս ձգեցին. (Վրք. հց. ձ։)
Քեւ չափ բնակցութեամբն հիմնափայլեցեր զպանծալի եւ զփայլեալ զփառս տանս այս (եկեղեցւոյ). (Շար.) (ուր իմանի եւ մարդեղութեամբ ընդ մեզ բնութենակցութիւն։)
Բնակցութեամբ սուրբ փեսայիդ՝ արժանացայց առագաստի լուսոյ վերին հարսնարանին. (Սկեւռ. աղ.։)
Անճառելի է խնդութիւնն (յերկինս), եւ ընդ հրեշտակս բնակցութիւնն. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բնակցութիւն | բնակցութիւնք |
| accusatif | բնակցութիւն | բնակցութիւնս |
| génitif | բնակցութեան | բնակցութեանց |
| locatif | բնակցութեան | բնակցութիւնս |
| datif | բնակցութեան | բնակցութեանց |
| ablatif | բնակցութենէ | բնակցութեանց |
| instrumental | բնակցութեամբ | բնակցութեամբք |