cf. Գարգափումն.
ԳԱՐԳԱՓՈՒՄՆ ԳԱՐԳԱՓՔ. Թնդիւն, դրնդիւն, դոփիւն, կափկափումն. ձայն տախտակաց կոխելոց, կամ ոստոստման կենդանեաց.
Գարգափմամբ տախտակացն եւ ճայթբամբ եւ թնդմամբ ի վերայ կոխելոյ յառաջագոյն զեկուցանէ զգալուստն. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Ի հարսանիս՝ իբրեւ զուղտս ի գարգափս յարուցեալս անհեթեթ, իբրեւ զջորիս անճահս սրնդեն. յն. լոկ, ոստուցեալս, σκιρτῶντας saltantes (Ոսկ. կողոս.։)