hy    |   fr

Գաւառակալ, ի, աց

s.

cf. Գաւառապետ.

adj. s.

Որ ընդ ձեռամբ ունի զգաւառ ինչ. կուսակալ. ոստիկան. այան, վէլի, միասէլլիմ.

Զիշխանս՝ որ գաւառակալք էին, ի նոյն հաստատեաց. (Լաստ. ՟Ե։)

Կացոյց զնոսա ի վերայ ամենայն գաւառակալաց եւ գործակալաց. (Հ=Յ. դեկտ. ՟Ժ՟Է.։)