cf. Գեզ.
Նոյն ընդ ԳԵԶ. արմատ Գզելոյ. Գզեալ կամ գծեալ նիշ ի բնէ. բիծ, արատ, իբր ճեղքուած կամ սպի.
Գունդ բիւրեղ, որ գէզն կամ սպի ունի, ոչ կարէ հեղուլ բորբ շող լուսոյ։ Այն որ գէզն երեւի ի լուսինն. (Շիր.։)
Եւ մի՛ ինչ գէզ առ սակաւիկ ի ներքս մնասցէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 12։) ըստ յն. ասի, եւ մի ինչ գծուծ վերարկուն արատ դիցէ նմա. (իբր ռմկ. գէշ, խուզած )։
Գէզ, երեւան. գուցէ իբր ծակ կամ պատառուած, ընդ որ երեւի ինչ։