praiser.
Այն՝ որ գովէ. գովօղ. դրուատօղ. եւ Փառաբանիչ աստուծոյ.
Գովիչք իմ ինեւ երդնուին. (Սղ. ՟Ճ՟Ա. 9։)
Այր փորձի ի բերանոյ գովչաց իւրոց. (Առակ. ՟Ի՟Է. 21։)
Կազմեաց զպաշտօնն զտօնիցն զքահանայիցն եւ զգովչացն. (Եփր. մնաց.։)
Կուսիւք եւ գովչօք. (Վրդն. սղ.։)
Գովիչք գոհութիւնքն ի վեր ելանեն առ աստուած. (Յճխ. ՟Ի.) իմա՛ գովասանական։