Դահանակ

s.

ԴԱՀԱՆԱԿ կամ ԱԿՆ ԴԱՀԱՆԱԿ. պ. տէհմէ. տէհմէճ. տէհէնէճ. յն. պէսպէս. πράσινος , ἅνθραξ, σαρδονίξ Քար պատուական, որպէս ազգ շափիղայի կամ զմրխտոյ, կանաչ եւ դեղին, ի գոյն պրասի դատհինի, սարը էագուտ, կէօք էագուտ. բայց շփոթի եւ ընդ Սարդիոն, եւ ընդ Սուտակն. Տե՛ս (Ծն. ՟Բ. 12։ Տոբ. ՟Ժ՟Գ. 22։)

Շափիղայդ՝ դահանակ ակն է։ Գոյն դահանակ ական. քանզի դեղինք են՝ որ ի վարժս կան. (Փիլ. այլաբ.։)

Դահանակ շափիւղայն է, եւ է ծիրանեգոյն, եւ դիպակ ի սեւոյ, դեղին ստիք ունելով. (Վրդն. ծն.։)

Զմրուխտն կանաչ է դեղնագոյն, եւ սա է դահանակն. (Տօնակ.։)