burial, funeral procession, obsequies.
ԴԻԱՀԱՆՈՒԹԻՒՆ ԴԻԱՀԱՆՔ. κῆδος, ταφή, ἑκφορά funus, sepultura, elatio Հանել տանելն ի տանէ զմեռեալն ի թաղումն. թաղումն. սուգ մեռելոյ.
Օրհնութեամբ յուղարկեն զգնացեալն. յուղարկութիւն կոչեն, եւ ոչ դիահանութիւն. (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Դ։)
Եթէ որ ի դիահանացն գայցէ, պիղծ է, ո՞րչափ եւս առաւել որ ի պատերազմէն. (Ոսկ. տիտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դիահանութիւն | դիահանութիւնք |
| accusatif | դիահանութիւն | դիահանութիւնս |
| génitif | դիահանութեան | դիահանութեանց |
| locatif | դիահանութեան | դիահանութիւնս |
| datif | դիահանութեան | դիահանութեանց |
| ablatif | դիահանութենէ | դիահանութեանց |
| instrumental | դիահանութեամբ | դիահանութեամբք |