hy    |   fr

Դիմամարտիմ, եցայ

vn.

to oppose, to resist.

cf. Ընդդիմամարտիմ.

Դիմամարտեսցուք եւ մեք ընդ աստուածամարտ հրէայսն. (Ճ. ՟Դ.։)

Դիմամարտեալ՝ ի կայսերէ ապստամբեցին. (Զքր. կթ.։)

Սրեա՛ զսուր աղօթից քոց դիմամարտել ընդ նմա. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Գ։)